مولای من
ای کاش آن اوایل که زبان گشودم نزدیکانم مرا به گفتن یا مهدی وا می داشتند ای کاش مهد کودکم،مهد آشنایی با تو بود. کاشکی در کلاس اول دبستان آموزگارم الفبای عشق را برایم هجی می کرد و نام زیبای تو را سر مشق دفترچه ی تکلیفم قرار می داد.
در دوره راهنمایی هیچ کس مرا به خیمه سبز تو راهنمایی نکرد.
در سالهای دبیرستان، کسی مرا با تو که مدیر عالم امکان هستی پیوند نزد.
در کتاب جغرافی ما صحبتی از (( ذی طوی))و (( رضوی)) نبود.
در کلاس تاریخ کسیی مرا با تاریخ غیبت غربت و تنهایی تو آشنا نساخت.
در درس دینی به ما نگفتند ((باب الله )) و (( دیان دین)) حق تویی.
دریغ که در کلاس ادبیات، آداب ادب ورزی به ساحت قدس تو را گوشزد نکردند.
چرا موضوع انشای ما به جای (( علم بهتر است یا ثروت))، از تو و ظهور تو و روش های جلب رضایت تو نبود!؟ مگر نه این است که بی تو نه علم خوب است و نه ثروت

ادامه مطلب...