ادامه پست پایین

[355] . لسانُ العرب، ج11، ص225، ماده وسل. 
[356] . مائده/35. 
[357] . و من خطبة له (علیه السلام) ; ان افضل ما توسل به المتوسلون الى الله سبحانه وتعالى: الإیمان به و برسوله، والجهاد فى سبیله فانه ذروة الاسلام، وکلمة الاخلاص فانها الفطرة، واقام الصلاة فانها الملة، وایتاء الزکاة فانها فریضة واجبة، وصوم شهر رمضان فانه جنة من العقاب، وحج البیت واعتماره فانهما ینفیان الفقر ویرحضان الذنب، وصلة الرحم فانها مثراة فى المال ومنساة فى الاجل، وصدقة السر فانها تکفر الخطیئة... . 
[358] . حر عاملى، محمد ابن حسن، تهران، وسائلُ الشیعه، مکتب اسلامى، بهار 1378ش، ج4، ص72، باب 17، ح6; وَمَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدٌ بِشَیْء أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ ـ وَإِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ ـ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِـ وَبَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَلِسَانَهُ الَّذِی یَنْطِقُ بِهِـ وَیَدَهُ الَّتِی یَبْطِشُ بِهَا ـ إِنْ دَعَانِى أَجَبْتُهُ وَإِنْ سَأَلَنِى أَعْطَیْتُه » . 
[359] . ابن طاووس، على بن موسى; مُهَجُ الدعوات و منهجُ العبادات، کتابخانه سنائى،1323ق، ص11. 
[360] . اعراف/180. 
[361] . الترمذى، سنن الترمذى، دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع، بیروت، چاپ دوم 1403ق، ج2، ص 178، حدیث 3542. 
[362] . ص374. 
[363] . على بن موسى بن طاووس، الاقبال بالأعمال، قم مکتبة الاعلام الإسلامى، 1419-1418ق، ص41، قمى، عباس; مفاتیحُ الجنان، اعمال مخصوصه شب هاى قدر. 
[364] . بقره/127. 
[365] . مجلسى، محمد باقر; بحارالانوار، ج46، ص92. 
[366] . نساء/64 . 
[367] . منافقون/5. 
[368] . نساء/64; ترجمه: هنگامى که به خود ستم کردند، به نزد تو مى آمدند، و از خدا طلب آمرزش مى کردند. 
[369] . حجرات/2; ترجمه: اى کسانى که ایمان آورده اید! صداى خود را فراتر از صداى پیامبر نکنید و در برابر او بلند سخن مگویید... . 
[370] . یس/20ـ21; ترجمه: اى قوم من از فرستادگان خدا پیروى کنید. از کسانى پیروى کنید که از شما مزدى نمى خواهند و خود هدایت یافته اند. 
[371] . همان/26; ترجمه: به او گفته شد: وارد بهشت شو، گفت اى کاش قوم من مى دانستند. 
[372] . غافر/46; ترجمه: (عذاب آنها) آتش است که هر صبح و شام بر آنها عرضه مى شوند; و روزى که قیامت برپا مى شود(مى فرماید:)"آل فرعون را در سخت ترین عذاب ها وارد کنید". 
[373] . آل عمران/169. 
[374] . اعراف/79-78. 
[375] . اعراف/93-92. 
[376] . ابن هشام، السیرة النبویة، ج1، ص 649. 
[377] . نساء/64; ترجمه: و اگر این مخالفان، هنگامى که به خود ستم مى کردند(فرمان هاى خدا را زیر پا مى گذاردند)، به نزد تو مى آمدند، و از خدا طلب آمرزش مى کردند، و پیامبر هم براى آنها استغفار مى کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان مى یافتند. 
[378] . وفاء الوفاء4:1361; الدر السنیّة: ص 75 ط دار جوامع الکلم. 
[379] . صحیح بخارى، ج5، جنگ بدر، صفحه76. 
[380] . روم / 47; ترجمه: و یارى مؤمنان حقى است بر عهده ما. 
[381] . بقره/245; ترجمه: کیست که به خدا "قرض الحسنه" بدهد. 
[382] . ابن تیمیه، احمد ابن عبد الحلیم، مجموعة الرسائل والمسائل، بیروت، دارالکتب العلمیه، ق1421، ج1، ص18; سنن ترمذى، ج5، کتاب الدعوات، باب 119، ش3578. 
[383] . ابن تیمیه، احمد ابن عبد الحلیم; مجموعة الرسائل والمسائل، ج1، ص18، الحاکم النیشابورى المستدرک على الصحیحین، ج1، ص214. 
[384] . اسراء/72; ترجمه: اما کسى که در این جهان ] از دیدن چهره حق [ نابینا بوده است، در آخرت هم نابینا و گمراه تر است. 
[385] . طبرانى، سلیمان بن احمد; معجم کبیر طبرانى، دارإحیاء التراث العربى، 1422ق، ج9، ص31. 
[386] . شهاب الدین العسقلانى، ابن حجر; فتحُ البارى، شرح صحیح بخارى، دارالمعرفة للطباعة والنشر بیروت، لبنان، بى تا، ج2، ص496; بیهقى، احمدبن حسین، دلائل النبوة، تهران 1361ش، ج2، ص16و17. 
[387] . سیرة حلبى، ج1، ص16; نبهانى، یوسف بن اسماعیل، الأنوارُ المحمدیه من المواهب اللدنیه، ج1، بیروت، دارُ الکتب العلمیه، ج1، ص184. 
[388] . صحیح بخارى، ج2، ص32 
[389] . شیب یعنى محاسن سفیدش. 
[390] . الرفاعى، محمد نسیب; التوصل الى حقیقة التوسل، چ 3 المکتبة الاسلامیة، ریاض ج1 ص174.